Bugün sizlerle bu sabah e-postama düşen ve bana çok dokunan bir yazıyı paylaşmak istiyorum. Baştan söyleyeyim yazı bana ait değildir. Lütfen okuduktan sonra yüreğinizi dinleyin ve havaların yeniden soğuduğu bu günlerde biraz daha duyarlı olun!
"Karda yürüyen beyaz bir kediydi.
Kimsenin kolay kolay göremeyeceği, görse bile farkına varamayacağı kadar beyazdı.
Kar mı, yoksa o mu daha beyaz pek belli değildi.
Yani o; karda gözükmeyen, neredeyse belli bile olmayan bir kediydi.
Kimsesi olmayan, kimsenin de düşünmediği bir sokak kedisiydi.
Tıpkı diğer sokak kedileri gibi…
Karın hayatı felç ettiği zamanlarda herkes koştur koştur evine giderken, o kardan bir türlü kaçamıyordu. Saklanabileceği bütün kuytu köşeler kaybolmuş, olanlarda kilit altına alınmıştı.
Sığınacak tek bir yer yoktu ya da bulamıyordu.
Park eden araçlarının altından girebileceği bir yer bulursa oradan içeri girer; motorun soğumaya yüz tutmuş sıcaklığı ile bir nebze ısınmaya çalışırdı.
Tıpkı diğer sokak kedileri gibi…
Ama artık ne yapsa ısınamıyor, ısındıkları da yetmiyordu. Soğuk; karla birlikte sanki üstüne yağıyordu. Onlarca evin olduğu bir mahalledeydi ama bir tek sığınacak yer bulamamıştı.
Aslında biraz karnı tok olsa, belki biraz daha mecali olurdu.
Ama açtı.
Çok açtı üstelik.
Günlerdir doyamamıştı, doymayı unutmuştu.
Tıpkı diğer sokak kedileri gibi…
Yeryüzünün pisliklerini kapatırcasına günlerdir yağan kar; artık ona hem yatak, hem de bir türlü baş edemediği soğukla birlikte üstüne örtü olmuştu.
Tıpkı diğer sokak kedilerine olduğu gibi…
Gün ağarmaya yaklaşırken, gecenin karanlık yüzünü ezip geçen kar ve soğuk; açlıkla birlikte onu teslim almıştı.
Nefesinin tükendiği işte o anda; gözleri biraz ilerideki camda ona bakan bir çift gözle buluşmuştu.
O gözlerini son kez kapatırken, camda ona bakan gözlerden tek bir damla yaş akmıştı. O gözyaşının sahibi; sıcak bir yuvası olan başka bir kediydi…"
10 yorum:
Çok güzel ve çok anlamlı bir yazı canım yüreğine sağlık...Gözlerim doldu..Her aksam maya'nın arkadasları gelir camın kenarına onlara mama veririz :) Herkes yemediği yemeklerden bi parça dışarı koysa aç kalmaz hayvanlar...Allahtan bu konuda benim vicdanım rahat...Türkiye'de yüz nakli başladı , bence birazda vicdan nakli yapsalar hiç fena olmaz...sevgilerimle...
Sabahberi çok duygusalım zaten ağlattın beni ! Off insanoğlu bir lokma ekmeği sıcacık bir kuytuyu neden çok görüyorsun zavallılara !
Elimden geleni yapıyor olsam da,içim rahat etmiyor bir türlü.
İLLE DE KURU MAMA ŞART DEĞİL Kİ...Her gün çöpe atılan bir sürü yiyecek onların can kurtaranı olabilir.
Bunu düşünmek,bu duyarsızlığın parçası olmak beni çok üzüyor.
Çok dokundu be canım : ( hep aynı şeyi düşünüyorum,keşke tüm sokak hayvanlarını toplayabilecek kadar büyük bir evim olsa da tüm canları sıcacık bir yuva da toplayabilsem...
Ağzımıza mıç .(
O yüzden diyorum ya koca kıçlarını insanlar arabaya koymadan önce bir baksınlar ne var altta diye ve ne olur mama koyarken şu havalarda az yağ dökün donmasın mamalar. Sadece kedilere değil kuşlar için de ekmek gerekli.
Çok yazık çok .( kıyamam ya göz yaşlarına bak yine fena oldum be Yeşom .( Dur az garaja inicem orada da yine kuşlar yuva yapmış bakıp geleyim az
offff güzelim, başlığı görüp benim oğluşun kuzenlerinden bir güzellik diye gelip, yazıyı da okuyunca :((( içim eridi.
keşke bir sihirli değnek olsa değiştirmek ya da yapmak istediğim çok fazla şey var.
:((((((( aglattın beni :((((( Bundan beş sene önce benimde bir kedim vardı yaklaşık 7 senedir bizimleydi bir senedirde dışarıda yaşıyordu bütün gün kapının önüne gider miyavlardı çıkmak için bizde çıkardık mecburen :( 6 tane yavrusu oldu hepsine evde baktım büyüdükten sonra onlarda sitenin bahçesinde yaşamaya başladılar ama malesef birinci kattaki lanet bir komşu yüzünden onları başka bir siteye bıraktık:( hala aklıma geldikçe o aglarım arada krizler gelir bazen bir ay bazen daha fazla dünyayla ilişkimi keserim ben nasıl yaptım nasıl bıraktım diye :(( tek ama tek dayanagım bıraktıgımız sitede hayvanlar için hatta çalınmasın diye etrafı betonla sabitlenmiş mama ve su kapları olması:(( Aradan beş sene geçti hala izmire her gittigimde bıraktıgımız yerde köpügü ararım gidip :( şu anda evimde bir kedim ve bir köpegim var ikisinide sokaktan buldum küçücüklerdi.istanbula kar yagdıgı zaman millet kartopu oynarken ben elimde süt şişesi bütün mahalleyi dolaştım.Çünkü biliyorumki aç olmazlarsa üşümezlerde.
kedimi eşim hiç istemiyor .ben boşanmaya bile giderim onlar için.ettigim kavgalar hiç ama hiç önemli degil çünkü biliyorumki hayvanları sevmeyenler insanları hiç sevmezler...
sevilmezmi bu şeker şeyler yazı çok güzel benimde çocukluğumdan beri evimden kedi hiç eksik olmadı böyle kar gibi beyaz iran karışık bir kedim 13 yıl yaşadı şimdi yok ama çok ölüyorum mırıl mırıl ne güzel ...
İçim acıdı... Paylaştığın için teşekkürler canım.
içimden bişeyler koptu gitti, off Yeşo yaa:(((
Yorum Gönder